Perspektywa trwałej obecności człowieka na Marsie uzależniona jest od pokonania ogromnych przeszkód logistycznych i finansowych. Tradycyjne podejście – dostarczanie modułów mieszkalnych i materiałów budowlanych z Ziemi – jest zbyt drogie. Jednak nowa, przełomowa propozycja sugeruje alternatywę: konstrukcja z wykorzystaniem bakterii bezpośrednio na Marsie.
Problem kolonizacji Marsa
Planowane przez NASA na lata 30. XXI wieku wysłanie ludzi na Marsa to nie tylko kwestia dotarcia na planetę. Chodzi o utrzymanie kolonii. Koszt transportu nawet podstawowej infrastruktury byłby astronomiczny, co sprawiłoby, że długoterminowe rozliczenia byłyby niepraktyczne bez radykalnych rozwiązań. W tym miejscu wchodzi w grę koncepcja wykorzystania zasobów in situ (ISRU): wykorzystanie materiałów już obecnych na planecie.
Biomineralizacja: marsjański beton z natury
Naukowcy z Politechniki w Mediolanie zidentyfikowali potencjalny szlak ISRU: biomineralizacja. W procesie tym żywe organizmy wytwarzają minerały, skutecznie zamieniając marsjańską glebę w materiał budowlany. Ich praca koncentruje się na dwóch konkretnych bakteriach: Sporosarcina pasteurii i Chroococcidiopsis.
Sporosarcina pasteuii wydziela naturalne polimery, które wiążą marsjański regolit (skały i pył) w substancję przypominającą beton. Połączenie tej bakterii z Chroococcidiopsis, która wytwarza tlen, tworzy „kokulturę” zdolną do zapewnienia zarówno wsparcia strukturalnego, jak i podtrzymywania życia. Otwiera to drzwi do drukowania 3D modułów mieszkalnych bezpośrednio z zasobów marsjańskich.
Więcej niż tylko cegły: zrównoważone źródła utrzymania
Potencjalne zastosowania wykraczają daleko poza prostą konstrukcję. Chroococcidiopsis może pomóc w tworzeniu powietrza do oddychania, a metaboliczne produkty uboczne Sporosarcina pasteurii, w tym amoniak, można wykorzystać w zamkniętych systemach rolniczych. Z biegiem czasu procesy te mogą nawet przyczynić się do osiągnięcia długoterminowego celu, jakim jest terraformacja Marsa.
Najważniejszy wniosek jest taki : Zamiast polegać na materiałach z Ziemi, przyszli marsjańscy koloniści mogą rozwijać własną infrastrukturę i utrzymywać się, korzystając z naturalnych zasobów planety – a wszystko to dzięki potędze mikroskopijnego życia. Takie podejście mogłoby znacznie obniżyć koszty, zwiększyć zrównoważony rozwój i ostatecznie sprawić, że długoterminowe osadnictwo marsjańskie stanie się realną rzeczywistością.
