Het vooruitzicht op het vestigen van een permanente menselijke aanwezigheid op Mars hangt af van het overwinnen van monumentale logistieke en financiële hindernissen. Traditionele benaderingen – het vervoeren van habitats en bouwmaterialen van de aarde – zijn onbetaalbaar. Een baanbrekend nieuw voorstel suggereert echter een alternatief: bouwen met bacteriën op Mars zelf.
De uitdaging van de kolonisatie van Mars
Het sturen van mensen naar Mars, dat momenteel door NASA wordt geprojecteerd voor de jaren 2030, gaat niet alleen over het bereiken ervan. Het gaat over het onderhouden van een kolonie. De kosten voor het transport van zelfs de basisinfrastructuur zouden astronomisch zijn, waardoor nederzettingen op de lange termijn onpraktisch zouden worden zonder radicale oplossingen. Dit is waar het concept van in-situ gebruik van hulpbronnen (ISRU) in het spel komt: het gebruik van materialen die al op de planeet aanwezig zijn.
Biomineralisatie: Marsbeton uit de natuur
Onderzoekers van de Polytechnische Universiteit van Milaan hebben een potentiële ISRU-route geïdentificeerd: biomineralisatie. Dit proces maakt gebruik van levende organismen om mineralen te produceren, waardoor de bodem van Mars effectief wordt omgezet in bruikbaar bouwmateriaal. Hun werk concentreert zich op twee specifieke bacteriën: Sporosarcina pasteurii en Chroococcidiopsis.
Sporosarcina pasteurii scheidt natuurlijke polymeren af die regolieten van Mars (rotsen en stof) binden tot een betonachtige substantie. Door deze bacterie te combineren met Chroococcidiopsis, dat zuurstof produceert, ontstaat een ‘co-cultuur’ die zowel structurele ondersteuning als levensondersteuning biedt. Dit opent de deur naar 3D-printhabitats rechtstreeks vanuit Mars-bronnen.
Beyond Bricks: Duurzame levensondersteuning
De potentiële toepassingen reiken veel verder dan eenvoudige constructie. Chroococcidiopsis kan bijdragen aan ademende lucht, terwijl de metabolische bijproducten van Sporosarcina pasteurii, waaronder ammoniak, kunnen worden benut voor gesloten landbouwsystemen. In de loop van tientallen jaren kunnen deze processen zelfs bijdragen aan het langetermijndoel van het terravormen van Mars.
De belangrijkste conclusie is dit : in plaats van te vertrouwen op materialen van de aarde, kunnen toekomstige kolonisten van Mars wellicht hun eigen infrastructuur opbouwen en zichzelf onderhouden met behulp van de natuurlijke hulpbronnen van de planeet – allemaal dankzij de kracht van microscopisch leven. Deze aanpak zou de kosten dramatisch kunnen verlagen, de duurzaamheid kunnen vergroten en uiteindelijk een langdurige nederzetting op Mars tot een haalbare realiteit kunnen maken.
